Zastanawiasz się nad tym, w jaki sposób trafić do nastolatka? Wiele osób zadaje sobie to pytanie i nie ma co ukrywać, że znalezienie odpowiedzi nie jest proste. Można powiedzieć, że tak było jest i będzie. Tak więc, jak rozmawiać z nastolatkiem? Na pewno jest wiele informacji na ten temat. Czy wszystkie informacje są słuszne? Z całą pewnością można polemizować. Wydaje się, że każda osoba zgodzi się z takim postawieniem sprawy. Zresztą ten tekst powstał po to, abyśmy razem poszukali odpowiedzi na pytanie, jak rozmawiać z nastolatkiem.
Zacznijmy może od krzyku na dziecko. Nie ulega wątpliwości, że krzyk na dziecko jest bardzo, ale to bardzo często spotykany. Takie są fakty. Niemniej jednak warto zadać sobie pytanie, czy krzyk kiedykolwiek przyniósł coś dobrego? Wydaje się, że rzeczywistość przedstawia się zgoła odmiennie. Można odnieść wrażenie, że w przypadku kłótni i krzyku nastolatek tym bardziej postawi na swoim zdaniu. Tak więc trzeba spróbować przemówić poprzez argumenty. Argumenty należy przedstawiać bardzo powoli i szczegółowo. Najzwyczajniej w świecie trzeba zrobić wszystko, aby trafić do nastolatka. Trafienie do nastolatka nie jest prostym zadaniem. Dobrze też podkreślić, że powolne i dokładne przedstawianie argumentów nie musi być gwarancją sukcesu. Rzeczywistość przedstawia się tak, że nastolatek może być bardzo odporny na zdanie innych osób. Co w takiej sytuacji powinno się zrobić? Na pewno w takiej sytuacji nie należy się poddawać. Można powiedzieć, że to jest taki priorytet. W zasadzie trzeba też dodać, że należy przekonywać niemal do skutku (szczegóły w następnej części tekstu). Nie można ustępować, kiedy nastolatek nie ma racji (rzecz jasna zdarzają się też sytuacje, w których nastolatek ma rację).
Bez wątpienia istotne znaczenie ma też to, że może dojść do sytuacji, w której konieczne będzie skorzystanie z pomocy specjalisty. Niejednokrotnie zdarza się tak, że mimo najszczerszych chęci trudno przekonać nastolatka. Można powiedzieć, że jest to wyjątek od przekonywania do skutku. Czasami mówi się o tym, że psycholog jest tylko i wyłącznie dla wariatów (czy coś w tym stylu). Rzeczywistość przedstawia się jednak inaczej. Pracę psychologa w pewnym sensie można porównać do pracy dentysty. Niejednokrotnie jest tak, że udając się do dentysty, człowiek jest pełen obaw. Z czego wynikają to obawy? Każda osoba powinna poszukać odpowiedzi na to pytanie. Realia przedstawiają się tak, że dentysta jest od tego, żeby pomóc, nie chodzi o krzywdę pacjenta. Analogiczna sytuacja ma miejsce w przypadku psychologa i każdego innego lekarza (oczywiście mogą zdarzyć się wyjątki, ale za wyjątki odpowiadają ludzie, którzy nie działają racjonalnie).
W ten sposób powiedzieliśmy sobie o rozmowie z nastolatkiem. Być może jest pewien zawód związany z tym tekstem, ale trzeba sobie jasno i wyraźnie powiedzieć, że każda osoba jest wyjątkowa. Nie ma żadnego szyfru, który pozwoli rozwiązać problem z nastolatkiem bądź z kimkolwiek innym. Każda rozsądna osoba musi zgodzić się z takim postawieniem sprawy.
